ΔΙΝΑΡΙΚΟΣ ΝΤΑΗΣ (παράφρασις τοῦ «ΑΘΕΟΣ ΝΑΖΙ»)

Ἔχω κορμὶ Διναρικό, τὸ ὕψος μου μεγάλο,

ψάχνω Μεσόγεια χτικιᾶ τὴ λύσσα μου νὰ βγάλω:

Καφὲ Μεσόγειες κοντές, ἀφράτες μὲ καμπῦλες

τῶν πριονίζω τὸ μουνὶ καὶ χύνουν σὰ γορίλλες

Κύπριες Παλαιστίνιες Μαλτέζες κι Ἑλληνίδες

Σπανιόλες Σικελιώτισσες Τουρκάλες κι Ἰταλίδες:

Τοὺς φέρνω ἀπὸ τὸ Βοῤῥὰ γαμήσια ὠργισμένα

ταχυψωλίδια ζῳηρά, σκληρὰ συφιλιασμένα

Σέρβος ξανθὸς ἀθλητικός, στὸν Paspalj ὡρκισμένος

ψηλὸς νευρώδης καὶ λεπτός, στὸν πόλεμο δοσμένος

Βέρος Βαλκάνιος νταής, ἀτόφιος Γιουγκοζλαῦος

Διναρικὸς ἐκδικητής, βουνίσιος Βελιγράδγιος

Στὴν καταχνιὰ μεγάλωσα, ψηλὰ στὸ Μαυροβούνι

κι ἔρχομαι τώρα νότια νὰ κάνω ματομούνι

Στοῦ Kragujevac τὰ στενᾶ περπάτησα μονάχος

τὸν παγωμένο τὸν χιονιὰ τὸν ἄντεξα σὰ βράχος

Χαῖρε Σερβία κρυερή, τοῦ Divac τὸ καμάρι

ποὺ ἀναβλύζεις ἀπ’ τὴ γῆ ἀστείρευτο δινάρι

Οἱ Νότχιες μᾶς γουστάρουνε, καὶ στάζουν τὰ μουνιά τους

ποθοῦν τὶς κρῦες μας ψωλὲς μὲσ’ στοὺς ζεστούς τους πάτους

Ποθοῦν τὰ χέρια τὰ λευκᾶ στὶς μαῦρες τους τρυπίδες

γαργάρες νὰ τοὺς δίνουμε χυσιὲς μὲ φυσαλίδες

Τὶς Ἑλληνίδες τὶς κοντὲς μὲ νεῦρο τὶς γαμᾶμε

και Σύριες μελαγχροινὲς στὴ μούρη κατουρᾶμε

Στητὸ καυλὶ διναρικό, μὲ θαλπωρὴ ῥουφᾶνε

κι ὅταν τὰ καταπίνουνε στὰ μάτια μᾶς κυττᾶνε

Εἴμαστε Σέρβοι νικητές, γαμᾶμε τὸ θεό τους

καὶ σ’ ὅλα τὰ ἀθλήματα μᾶς βλέπουν πάντα πρώτους