ΜΠΟΥΚΑΝΤΟΛΥ

Φάε λάδι κι ἔλα βράδυ νὰ σοῦ σκίσω τὸ κωλὶ

πουτανάκι χτικιαζμένο θὰ γευθῇς πικρὸ ψωλὶ

πέσε γόνατα χαμούρα ῥοῦφα ποῦτζα παχυλὴ

καὶ κλοτσίγγια μὲς τὴ μάπα θὰ σοῦ ῥίξω σὰ σκυλὶ

δὲ λυπᾶμαι, ῥὲ κουφάλα τὸ λερό σου τὸ σαρκὶ

σὲ γαμῶ σὰ γκατσαβῖδας κι ἂς μὲ πᾶνε φυλακὴ

ἀπ᾽ τὸ ζβέρκο, μωρὴ τρόμπα σὰ κουνέλι σὲ βαστῶ

καὶ τὴ μούρη σου στὸ ντοῖχο μὲ μανία κοπανῶ

χῦσα, χλέπες καὶ κατοῦρι στὸ κουφάρι σου σκορπῶ

σοῦ γαμάω τοὺς προγόνοι καὶ τὴ μνήμη τους συλῶ

στὴ γαμιόλα σου τὴ μάννα θὰ σὲ στείλω σὲ κουτχιὰ

μὲ σκουλήκια καὶ ποντίκια νὰ σοῦ τρῶν τὰ σωθικὰ

καὶ τὸ σκύβαλο τὴ Ντόλυ τὸ μικρό σου τὸ κοπρὶ

θὰ τ᾽ ἀνοίξω μὲ ξουράφι πρἴστο χώσω στὸ μουνὶ