ΜΠΕΡΔΑΜΕΡΔΑ

ἄλλο πρᾶμα τὸ γυμπούκι κι ἄλλο πρᾶμα τὸ ψωλὶ

κι ἄλλο πρᾶμα νὰ γαμᾶνε τὸ θεὸ μὲ τὸ μυστρὶ

πέρα-δῶθε στάζ᾽ ἡ ποῦτζα σὰν ἀντλία βροχερὴ

καὶ δροσίζει τὰ μουνέλα ποὺ γιομίσανε τυρὶ

κοπανάει ὅλη μέρα ὁ Γουμπέκα μ᾽ ἐμμονὴ

καὶ τὸ ῥάμφος του γαμάει τῆς κουφάλας τὴ μπζυχὴ 

ἄλλο πρᾶμα νὰ στὸ λέω κι ἄλλο πρᾶμα νὰ τὸ δῇς

νὰ γαμοῦν τὴ Μπαναγία δέκα Νέγροι στὴ Φυλῆς

μὲς τοῦ Τζέχο τὸ μνημούρι ἀμολήσανε χυσιὲς

καὶ στὴ μπλάκα του χαράξαν δύο ζβάστικες παχιὲς

εἶμαι μάγκας, εἶμαι μπήχτης εἶμαι ξοῦθος Ναζιστὴς

καὶ στὸ χέρι μου κραδαίνω βαργιοποῦλα σὰ νταὴς