Ἡ ἡμέρα τῆς Θεᾶς [4] –Χυσοκατάνυξις, Ἀγάπη καὶ Φῶς

Σ’ αὐτὸ ἐδῶ τὸ μπουρδελιό

ἐχάθη κάθε μέτρο

γαμοῦν Χριστό, χύνουν σταυρό

Σαοῦλ καὶ ἅγιο Πέτρο.

Ἄντε γαμῆσι καὶ ψωλιό

στῆς πρωθιέρjας τὸν πρωκτό

καὶ τῆς χαρίζουν στὸ λεπτό

χύσι καυτό, ζεματιστό.

Ἡ πάνσεπτή μας τελετή

ἔχει ἐκλεκτοὺς πελάτες

εἶναι καὶ κατανυκτική

σὰν χρισχιανὲς ἀγάπες.

Μὰ πόσοι ἔχουν μαζευθῇ

ποῦ βρέθηκαν σ’ αὐτὴν τὴν γῆ;

τόσα σκατὰ συμπαντικά

θὰ μᾶς μολύνουν τὴν ψυχή.

Φίλοι παλῃοί, φίλοι καλοί

ἀπ’ τὸν καιρὸ τοῦ Μωυσῆ

τὶς καῦλες τους ἑνώσανε

νὰ κάνουν χυσοταραχή.

Στὸ μπουρδελιὸ ποὺ ἤρθαμε

μουνὶ νὰ μὴ ῥαγίσῃ

καὶ τοῦ μπουρδέλου τὸ ἑρπετό

γιὰ μᾶς νὰ ψωλοχύσῃ.

Σὲ δώματα φολιδωτά

τράγοι γαμοῦν Μεγαθεά

μὰ καὶ τῆς δίνουνε προικιό

χτιμπούλκι, φλέγμα καὶ χυσιό.

Σὰν τὸν χάλκινο τὸν ὄφι

ἔχει καρφωθῇ κι αὐτή

σὲ κοντάρι πουτσικό

σὲ ψωλὴ σταυροειδῆ.

Εἰμὶ Ἐγώ ἡ ὁδός, τὸ φῶς

ἀλήθεια, ἄμπελος, ζωή

πᾶς ὁ ἀκολουθῶν ἐμὲ

ἂς ἑρπετοψωλοχυθῇ.

Πιὸ δίπλα νά καὶ ὁ Τυφῶν

φιδιῶν τε ἄναξ καὶ σαυρῶν

δῃώνει ἀποτρόπαια

ξέχειλ’ αἰδοῖα ἱερειῶν.

Λάμιες καὶ Μέδουσες, στοιχειά

ζοφερά, τα[ρ]ταρικά

τοῦ Ἅιδου τὰ λαγωνικά

νὰ μουνολείξουν τὴν Θεά.

Καὶ ἕνα succubus πιὸ ’κεῖ

μὲ χρονοπύλη στὸ μουνί

ὀργιοξεχαρμάνιασμα

οἱ Σάτυροι κι οἱ Σειληνοί.