ΓΑΜΩ ΤΑ ΚΟΚΚΑΛΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗ

Τὸ ντάφο σου, μουνόσκυλο, 

γαμάει ὅλ᾽ ἡ Μάνη

πουτάνας γυιέ, ὑπάνθρωπε,

καργιόλη Μπελογιάννη

γενίτσαρος ἰνστρούχτορας

κομμοῦνι λυσσασμένο

τῆς Μόσχας ἐνεργούμενο

καθίκι γαμημένο

παιδγιὰ ἀθῷα ἔσφαξες
καὶ χόρτασες μὲ αἷμα
τὰ χύσια μου στὸ μνῆμα σου
κελάρυσαν σὰ ῥέμα

τὶ κάβλα σὰν σὲ γάζωσαν!

τὶ πώρωσι μεγάλη!

ποὺ τὸ κορμί σου ἔσκασε

στὸ χῶμα σὰ τζουβάλι

νὰ σὲ γαμᾶνε δαίμονες

φριχτὰ ὅπου καὶ νὰ ᾽σαι

κι ἀπ᾽ τὰ καβλιὰ ποὺ θὰ ῥουφᾷς

λεπτὸ νὰ μὴ γκοιμᾷσαι