ΒΓΑΝΕΙ Η ΠΟΥΤΖΑ ΜΟΥ ΡΑΚΗ

Χύνουν καὶ τρῶνε τὸ σκασμὸ
καὶ θὰ πεθάνουνε ἐδῷ
ἂν δὲ γαμήσουν τὸ Χριστὸ
πάνω σὲ ξύλινο σταυρὸ

γελᾷ καὶ χύνει ὁ μουλᾶς
γεμίζει φλόκια ὁ κουβὰς
τσιμπούκια θὲς κι ἐσὺ νὰ φᾷς
θὰ σὲ γαμήσουμε ἂν-φὰς

ἕνα πρεζάκι στὴ Φυλῆς
ζητοῦσ᾽ ἐπίμονα χασὶς
τὸ μπάτησ᾽ ἕνας ταξιτζῆς
καὶ τὸν ἀφῆσαν καταγῆς

ψόφα καργιόλη βδελυρὲ
σκελετωμένε λεχριτζὲ
φτύνω τὸ πτῶμα σου, μπινὲ
ῥοῦφα ἀτόφιο μπουλκουμὲ

ἀκούω μόνο κλασσικὴ
σὰν σοῦ γαμῶ τὴν ἀδερφὴ
βρίζω τὴ μάννα της μ᾽ ὀργὴ
καὶ χύν᾽ ἡ ποῦτζα μου ῥακὴ