ΜΙΑ ΠΟΥΤΖΑ ΑΠΟ ΜΑΟΝΙ

εἶναι τὰ χύσχια τοῦ βοργιᾶ ποὺ λοιώνουν σὰ τὸ χιόνι
στὸ γκῶλο μέσα τοῦ Χριστοῦ μιὰ ποῦτζα ἀπὸ μαόνι

εἶν᾽ ἡ πνοὴ τοῦ Ἥφαιστου ποὺ φλέγει τὰ ὄνειρά μας
σφυρηλατεῖ τἀρχἰδια μας, σκληραίνει τὴ γκαρδιά μας

εἶναι τὰ ἄστρα κεῖ ψηλά, φωτίζουνε τὸ δρόμο
νὰ γίνῃ μάγκα ἡ σφαγή, νὰ σπείρουμε τὸ ντρόμο

λευκοὶ ἀνθρώποι ἄσπιλοι χιμοῦν στὸ πρόσταγμά μου
θέλω νὰ δῶ Ὁβροὺς νεκροὺς πολλοὺς στὸ πέρασμά μου

ἂς καρφωθῇ ἡ λόγχη μου στὰ ἄτιμα νεφρά τους
νὰ τοὺς γαμήσω τὸ Γιαχβέ, νὰ σβήσῃ ἡ γενιά τους

Γιὰ Δία, Ἄρη, Ἥρακλῆ σκοτώνω μὲ μανία
θὰ βλαστημῶ πεθαίνοντας τὴ μπόρνη Παναγία