Ο ΠΙΟ ΚΑΛΟΣ Ο ΝΑΖΙΣΤΗΣ

ἕνα καιρὸ ποὺ μ᾽ ἔστελνε
ὁ Σατανᾶς σχολεῖο
γιὰ τῆς δασκάλας τὰ βυζγιὰ
ἔχυνα στὸ θρανίο

ὁ πιὸ καλὸς ὁ Ναζιστὴς
ἤμουν ἐγὼ στὴ ντάξι
καὶ ἡ ψυχή μου ζήταγε
ἀριστεροὺς νὰ σφάξῃ

πάντοτε στὸ διάλειμμα
τὸν ἔπαιζα μονάχος
τ᾽ ἀρχίδγια μου φυτίλιαζαν
καὶ τὸ καυλί μου βράχος

ὅλοι οἱ φίλοι μου ξανθοὶ
στοὺς ἄλλους δὲ μιλοῦσα
τὶς γκόμενες ξεφτύλιζα
καὶ τὸ Θεὸ γαμοῦσα